Υφαντική στο νηπιαγωγείο μας...

ΥΦΑΝΤΙΚΗ 

Η υφαντική είναι από τις πρώτες τέχνες στην ιστορία του ανθρώπου. Τα ευρήματα των ανασκαφών μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η υφαντική είναι γνωστή από τα προϊστορικά χρόνια.

Με τη δημιουργία του υφάσματος ο άνθρωπος καλύπτει βασικές ανάγκες του: προστατεύεται από το κρύο, αλλά και στολίζει το σώμα του και το χώρο όπου κατοικεί, καθώς η υφαντική, πέρα από τη χρησιμότητά της, είναι η κύρια τεχνική με την οποία ο άνθρωπος έδωσε έκφραση στο καλλιτεχνικό του συναίσθημα.

Όπως στα αρχαία χρόνια, έτσι και στη νεότερη Ελλάδα, οι γυναίκες υφαίνουν γιατί πρέπει να ετοιμάσουν όλα τα απαραίτητα στην οικογένεια: υφάσματα για τις φορεσιές, υφαντά για τις ανάγκες του σπιτιού, όπως σεντόνια, μαξιλάρια, βελέντζες, κιλίμια, κουρτίνες, προσόψια, τραπεζομάντιλα κ.λ.π., αλλά και υφαντά απαραίτητα για τις καθημερινές ασχολίες, όπως σακιά για τη μεταφορά προϊόντων, τσαντίλες για το στράγγισμα του τυριού, λαδοσάκια για τα ελαιοτριβεία κ.λ.π.

Στη νεότερη Ελλάδα, η υφαντική κατέλαβε ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους κλάδους της ελληνικής λαϊκής τέχνης.

Σε ολόκληρη σχεδόν τη χώρα, από τη Θεσσαλία, την Ήπειρο, τη Μακεδονία και τη Θράκη και από τα Επτάνησα ως τα νησιά του Αιγαίου (Κύπρο, Χίο, Μυτιλήνη) και την Κρήτη, κατασκευάζονταν υφαντά με όλα τα υλικά (μάλλινα, λινά, βαμβακερά, μεταξωτά, ακόμη και χρυσοΰφαντα) που γίνονταν ανάρπαστα όχι μόνο στα αστικά κέντρα της Ελλάδας αλλά και στις αγορές της Δύσης και της Ανατολής.

Τα έργα της υφαντικής διακρίνονταν κυρίως για τους χρωματικούς συνδυασμούς τους και τον πλούτο των διακοσμητικών θεμάτων. Τα χρώματα, βαμμένα με φυτικές χρωστικές ουσίες (ρίζες, φύλλα, καρποί φυτών κ.ά.) έδιναν στα ελληνικά υφαντά αρμονικές συνθέσεις. Απαραίτητο εξάρτημα για την ύφανση των κάθε λογής υφαντών, που δεν έλειπε από κανένα σπίτι, ήταν ο ξύλινος αργαλειός.

Στον ελλαδικό χώρο οι ξύλινοι αργαλειοί, διακρινόταν σε δύο τύπους : τον όρθιο και  τον πλαγιαστό.

Όρθιος αργαλειός

Πλαγιαστός αργαλειός

 Από άποψη τεχνικής, τα πιο διαδεδομένα υφαντά ήταν τα κιλίμια, οι φλοκάτες, τα σκουλάτα, τα δίμιτο κ.ά.

Τα κίνητρα της διακόσμησης οικιακής υφαντικής είναι κυρίως η κατασκευή της φορεσιάς και ο πρακτικός και διακοσμητικός εξοπλισμός του σπιτιού.

Έτσι τα έργα της επηρεάζονται άμεσα από τις ενδυματολογικές ποικιλίες, την κοινωνική οργάνωση, το κλίμα και τη διαμόρφωση των εσωτερικών χώρων της λαϊκής αρχιτεκτονικής του κάθε τόπου. Από τα περισσότερα και πιο εντυπωσιακά έργα της νεοελληνικής υφαντικής, απόλυτα δεμένα -όπως τα έργα της κεντητικής- με την  εσωτερική διαμόρφωση του βορειοελλαδίτικου ή του αιγαιοπελαγίτικου σπιτιού, είναι τα πολύμορφα και πολυώνυμα χράμια, καρπέτες, τζακόπανα, μπάντες για τον τοίχο, βελέντζες κ.ά. που στολίζουν τους εσωτερικούς χώρους.

(Πληροφορίες από το ιστολόγιο "Λαϊκή Παράδοση)

Με αφορμή τα παιχνίδια με τα χειμωνιάτικα ρούχα, που έπαιξαν τα παιδιά με την Λίνα,

καταλήξαμε να μιλάμε για τις κλωστές και την προέλευσή τους.
"Πώς γίνεται κυρία η κλωστή;" μου είπε κάποιος "Μα από τα προβατάκια " φώναξε κάποιος άλλος. Έτσι  ξεκίνησε η συζήτηση για την υφαντική  και αφού κάναμε τις υποθέσεις μας ήρθε η ώρα να ψάξουμε στο διαδίκτυο. Βρήκαμε το παρακάτω βίντεο (πατήστε το σύνδεσμο)

ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΛΛΙ ΣΤΟ ΥΦΑΝΤΟ

Η επιθυμία μας ήταν να υφαίνουμε και εμείς με τους δικούς ας μικρούς αργαλειούς . Οργανωθήκαμε και αρχίσαμε.

Φυσικά θα περιμένουμε ώστε οι ομάδες να τελειώσουν τα "υφαντά τους".
Η υφαντική συνεχίστηκε με ατομικά υφαντά από χαρτί αυτή τη φορά

και ιδού τα υφαντά μας και συγκεκριμένα τα σεμέν μας!!!

έπεται και συνέχεια...