Pin It button on image hover

Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

Υφαντική στο νηπιαγωγείο μας...


ΥΦΑΝΤΙΚΗ 

Η υφαντική είναι από τις πρώτες τέχνες στην ιστορία του ανθρώπου. Τα ευρήματα των ανασκαφών μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η υφαντική είναι γνωστή από τα προϊστορικά χρόνια.

Με τη δημιουργία του υφάσματος ο άνθρωπος καλύπτει βασικές ανάγκες του: προστατεύεται από το κρύο, αλλά και στολίζει το σώμα του και το χώρο όπου κατοικεί, καθώς η υφαντική, πέρα από τη χρησιμότητά της, είναι η κύρια τεχνική με την οποία ο άνθρωπος έδωσε έκφραση στο καλλιτεχνικό του συναίσθημα.
Όπως στα αρχαία χρόνια, έτσι και στη νεότερη Ελλάδα, οι γυναίκες υφαίνουν γιατί πρέπει να ετοιμάσουν όλα τα απαραίτητα στην οικογένεια: υφάσματα για τις φορεσιές, υφαντά για τις ανάγκες του σπιτιού, όπως σεντόνια, μαξιλάρια, βελέντζες, κιλίμια, κουρτίνες, προσόψια, τραπεζομάντιλα κ.λ.π., αλλά και υφαντά απαραίτητα για τις καθημερινές ασχολίες, όπως σακιά για τη μεταφορά προϊόντων, τσαντίλες για το στράγγισμα του τυριού, λαδοσάκια για τα ελαιοτριβεία κ.λ.π.

Στη νεότερη Ελλάδα, η υφαντική κατέλαβε ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους κλάδους της ελληνικής λαϊκής τέχνης.
Σε ολόκληρη σχεδόν τη χώρα, από τη Θεσσαλία, την Ήπειρο, τη Μακεδονία και τη Θράκη και από τα Επτάνησα ως τα νησιά του Αιγαίου (Κύπρο, Χίο, Μυτιλήνη) και την Κρήτη, κατασκευάζονταν υφαντά με όλα τα υλικά (μάλλινα, λινά, βαμβακερά, μεταξωτά, ακόμη και χρυσοΰφαντα) που γίνονταν ανάρπαστα όχι μόνο στα αστικά κέντρα της Ελλάδας αλλά και στις αγορές της Δύσης και της Ανατολής.


Τα έργα της υφαντικής διακρίνονταν κυρίως για τους χρωματικούς συνδυασμούς τους και τον πλούτο των διακοσμητικών θεμάτων. Τα χρώματα, βαμμένα με φυτικές χρωστικές ουσίες (ρίζες, φύλλα, καρποί φυτών κ.ά.) έδιναν στα ελληνικά υφαντά αρμονικές συνθέσεις. Απαραίτητο εξάρτημα για την ύφανση των κάθε λογής υφαντών, που δεν έλειπε από κανένα σπίτι, ήταν ο ξύλινος αργαλειός.
Στον ελλαδικό χώρο οι ξύλινοι αργαλειοί, διακρινόταν σε δύο τύπους : τον όρθιο και  τον πλαγιαστό.

Όρθιος αργαλειός
Πλαγιαστός αργαλειός
 Από άποψη τεχνικής, τα πιο διαδεδομένα υφαντά ήταν τα κιλίμια, οι φλοκάτες, τα σκουλάτα, τα δίμιτο κ.ά.
Τα κίνητρα της διακόσμησης οικιακής υφαντικής είναι κυρίως η κατασκευή της φορεσιάς και ο πρακτικός και διακοσμητικός εξοπλισμός του σπιτιού.
Έτσι τα έργα της επηρεάζονται άμεσα από τις ενδυματολογικές ποικιλίες, την κοινωνική οργάνωση, το κλίμα και τη διαμόρφωση των εσωτερικών χώρων της λαϊκής αρχιτεκτονικής του κάθε τόπου. Από τα περισσότερα και πιο εντυπωσιακά έργα της νεοελληνικής υφαντικής, απόλυτα δεμένα -όπως τα έργα της κεντητικής- με την  εσωτερική διαμόρφωση του βορειοελλαδίτικου ή του αιγαιοπελαγίτικου σπιτιού, είναι τα πολύμορφα και πολυώνυμα χράμια, καρπέτες, τζακόπανα, μπάντες για τον τοίχο, βελέντζες κ.ά. που στολίζουν τους εσωτερικούς χώρους.
(Πληροφορίες από το ιστολόγιο "Λαϊκή Παράδοση)

Με αφορμή τα παιχνίδια με τα χειμωνιάτικα ρούχα, που έπαιξαν τα παιδιά με την Λίνα,







καταλήξαμε να μιλάμε για τις κλωστές και την προέλευσή τους.
"Πώς γίνεται κυρία η κλωστή;" μου είπε κάποιος "Μα από τα προβατάκια " φώναξε κάποιος άλλος. Έτσι  ξεκίνησε η συζήτηση για την υφαντική  και αφού κάναμε τις υποθέσεις μας ήρθε η ώρα να ψάξουμε στο διαδίκτυο. Βρήκαμε το παρακάτω βίντεο (πατήστε το σύνδεσμο)



Η επιθυμία μας ήταν να υφαίνουμε και εμείς με τους δικούς ας μικρούς αργαλειούς . Οργανωθήκαμε και αρχίσαμε.







Φυσικά θα περιμένουμε ώστε οι ομάδες να τελειώσουν τα "υφαντά τους".
Η υφαντική συνεχίστηκε με ατομικά υφαντά από χαρτί αυτή τη φορά







και ιδού τα υφαντά μας και συγκεκριμένα τα σεμέν μας!!!


έπεται και συνέχεια...

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

Αυτοσχέδια επιτραπέζια παιχνίδια

   Φέτος δουλεύουμε στο σχολείο μας ένα πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα με θέμα τα αυτοσχέδια επιτραπέζια παιχνίδια. Είχα παρακολουθήσει στο παρελθόν ένα σεμινάριο με παρόμοιο θέμα από την Μαρία Πετκανοπούλου και ενθουσιάστηκα! Έτσι λοιπόν και φέτος αποφασίσαμε να κάνουμε τα δικά μας επιτραπέζια ανάλογα με το θέμα μας ή και χωρίς λόγο μόνο για να παίξουμε...
  Με αφορμή το ποίημα της Έλλης Αλεξίου "Ο χιονάνθρωπος"


Πιπεριά για μύτη
κάρβουνα για μάτια
για τα δυο του χέρια
ξύλα δυο κομμάτια.

Να, και για καπέλο
μια παλιοκανάτα,
κοντοστρουμπουλάτος
 σαν χοντροπατάτα.

Όσοι θα περνούνε
και θα τον κοιτάζουν
Θα χαμογελούνε...
Και θα τον… θαυμάζουν.

 μιλήσαμε για τις σύνθετες λέξεις. Αφού παίξαμε με κατάλληλο εποπτικό υλικό, "σκαρφιστήκαμε" ένα memory" με σύνθετες λέξεις. Τις ζωγραφίσαμε...







και το παιχνίδι άρχισε







Με αφορμή και πάλι το ίδιο ποίημα αλλά και τους αριθμούς 1-6 δημιουργήσαμε ακόμη ένα επιτραπέζιο με τίτλο "Ποιος θα ντύσει πρώτος τον χιονάνθρωπο;"








Και αν νομίζεται ότι τελειώσαμε εδώ είστε γελασμένοι!! Παρατηρήσαμε τον πίνακα του Πέτερ Μπρέγκελ "οι κυνηγοί".

 Ο πίνακας αυτός είναι πολύ οικείος στα παιδιά, αφού στολίζει τον τοίχο του σχολείου μας. Αυτή τη φορά κατεβάσαμε τον πίνακα, τον παρατηρήσαμε με προσοχή και αφού βρήκαμε όλες του τις λεπτομέρειες, τον ζωγραφίσαμε





 αλλά και αποφασίσαμε να τον κάνουμε "παράσταση".

Η πρώτη μας δουλειά ήταν να φτιάξουμε το κείμενο, την ιστορία μας και αυτό έγινε!!

                                     Το παγωμένο βουνό

Μια φορά κι έναν καιρό στην Ολλανδία, ήταν βαρύς χειμώνας. Είχε χιόνια, πολύ κρύο και πάγο. 
Τα δέντρα ήταν γυμνά, δεν είχαν ούτε ένα φυλλαράκι, μόνο μερικά πουλιά  τις καλιακούδες που δεν άντεχαν το κρύο και πετούσαν για να πάνε στις φωλιές τους.
Οι κυνηγοί για να βρουν φαγητό πήραν τα όπλα τους και τα σκυλιά τους και ανέβηκαν στο βουνό για να κυνηγήσουν ζώα και πολικές αρκούδες.
Οι άνθρωποι είδαν από τα παράθυρα των σπιτιών τους, ότι το κρύο έκανε το νερό πάγο και αποφάσισαν να βγουν και να κάνουν πατινάζ.
Μια παρέα από αγόρια και κορίτσια έκαναν πατινάζ και έπαιζαν πάνω στον πάγο.  Εκείνη τη μέρα είχε πολύ χιόνι και τα σχολεία ήταν κλειστά. Ένα παιδάκι όμως έπεσε και έσπασε το πόδι του. Το πήγαν στο νοσοκομείο, του έβαλαν γύψο για να γίνει καλά.
Οι κυνηγοί που ήταν τρεις ο Κώστας, ο Δημήτρης και ο Θανάσης την πρώτη μέρα δεν έπιασαν ούτε ένα ζωάκι. Γι’ αυτό άναψαν φωτιά να ζεσταθούν. Τη δεύτερη μέρα δεν βρήκαν πάλι τίποτα γιατί είχε πολύ χιόνι.
Την Τρίτη όμως μέρα βρήκαν ένα λαγό και μια μπεκάτσα. Τα λυπήθηκαν όμως γιατί έκλαιγαν και άφησαν να ζήσουν.
Γύρισαν στο χωριό έψησαν τα φαγητά που είχαν στο ψυγείο τους, τηγάνισαν γουρούνι και γαλοπούλα και φώναξαν όλο το χωριό με έναν τηλεβόα να φάνε μαζί τους.
Φάγανε, ήπιαν, φάγανε και μια τούρτα και στο τέλος πήγανε όλοι μαζί για πατινάζ. Μαζί τους ήταν και το παιδάκι που έσπασε το πόδι του γιατί έγινε καλά.


Η δεύτερη δουλειά μας ήταν να διαλέξουμε τους ρόλους μας. Μετά ψάξαμε στο youtube και βρήκαμε την μουσική υπόκρουση του έργου μας (εδώ έγινε λίγο χαμός, δεν συμφωνούσαν με τίποτα). 
Μετά ήρθε η ώρα που όλοι περιμένανε!! Έδωσα στα παιδιά πανιά, σακούλες, μάσκες, εφημερίδες και τους ζήτησα να φτιάξουν τις στολές τους (εδώ έγινε ο μεγάλος χαμός). Και αφού όλα τελείωσαν ήρθε η ώρα της παράστασης. Καθόμουν σε μια μεριά και διάβαζα την ιστορία χωρίς να "μπερδεύομαι" στα πόδια των παιδιών...

















 Και τελειώσαμε με χορό και πατινάζ όπως λέει και η ιστορία μας!!!