Το τιμώμενο πρόσωπο για την προηγούμενη εβδομάδα ήταν η Ηλιάνα
Σκοπός μας, να κατανοήσουμε όλοι μας παιδιά, αλλά και οι μεγάλοι (εκπαιδευτικοί- γονείς) ότι δεν υπάρχουν ανεπιθύμητα, "κακά" όπως μου είπαν τα παιδιά, συναισθήματα. Όλα τα χρειαζόμαστε στη ζωή μας, αρκεί να μπορούμε να τα εκφράζουμε και να τα διαχειριζόμαστε με κατάλληλο τρόπο.
Ξεκινήσαμε με τη χαρά και τη λύπη. Χαρούμενος- Λυπημένος. Πότε νιώθουμε χαρούμενοι; Πότε λυπημένοι; Παρατηρήσαμε τις παρακάτω εικόνες...
- Τι συναισθήματα πιστεύετε ότι νιώθουν;
- Πώς αισθάνονται;
- Πώς το καταλάβατε;
- Τι τους συνέβη άραγε ; (όλες τις απόψεις τις έγραψα και τις κολλήσαμε κάτω από το ανάλογο συναίσθημα).
- Πώς μπορούμε λοιπόν να καταλάβουμε τα συναισθήματα που νιώθει κάποιος;(αν δούμε το πρόσωπό του ή ακούσουμε τους ήχους που βγάζει)
Μπορούμε να καταλάβουμε τα συναισθήματα κάποιου με τα μάτια μας ή με τα αυτιά μας. Και στην πράξη: Ακούμε το γέλιο της Ηλιάνας τι αισθάνεται;
Ακούμε το κλάμα του Γιώργου τι αισθάνεται;
Άραγε με κλειστά μάτια μπορούμε να καταλάβουμε τι νιώθει κανείς; Για να δούμε...
Ήρθε η ώρα να φτιάξουμε τις μάσκες μας.
Τη μάσκα της χαράς
και τη μάσκα της λύπης...
Φτιάξαμε το σπιτάκι των συναισθημάτων, όπου εκεί μπορούμε να δούμε τα συναισθήματά μας στο πρόσωπό μας, μπορούμε να βάλουμε το όνομά μας, ανάλογα με το τι αισθανόμαστε στο ανάλογο βαζάκι, ώστε στην παρεούλα να εξηγήσουμε γιατί νιώσαμε έτσι, τι συνέβη. Βάλαμε τις μαγικές λέξεις, τις φατσούλες με τα συναισθήματα και γενικά η γωνιά θα εμπλουτίζεται με νέο κάθε φορά υλικό ανάλογα με την περίπτωση.
Βγήκαμε φωτογραφίες λυπημένοι αλλά και χαρούμενοι και αναλάβαμε δουλειά για το σπίτι. Στην μια πλευρά, έπρεπε να γράψουν με τη βοήθεια των γονιών τους, τρία πράγματα που τους κάνουν χαρούμενους. Από την άλλη πλευρά, τρία πράγματα που τους κάνουν λυπημένους. Μετά θα το παρουσιάσουν στην ολομέλεια της τάξης!
Βγήκαμε φωτογραφίες λυπημένοι αλλά και χαρούμενοι και αναλάβαμε δουλειά για το σπίτι. Στην μια πλευρά, έπρεπε να γράψουν με τη βοήθεια των γονιών τους, τρία πράγματα που τους κάνουν χαρούμενους. Από την άλλη πλευρά, τρία πράγματα που τους κάνουν λυπημένους. Μετά θα το παρουσιάσουν στην ολομέλεια της τάξης!
Από τη στιγμή που αρχίσαμε να γνωρίζουμε τα συναισθήματα, έπρεπε να φτιάξουμε το "λεξικό των συναισθημάτων". Τα παιδιά γνώριζαν τι είναι το λεξικό και έτσι ξεκινήσαμε. Κάθε φορά θα προσθέτουμε και νέα συναισθήματα.
Ας παίξουμε με το θυμό:Το νερό της ηρεμίας στα πολύ θυμωμένα παιδάκια μας
Αλλά και την αλυσίδα του θυμού
Και πάλι μέσα από τις εικόνες σχολιάσαμε τη θυμωμένη φατσούλα (χρώμα, στόμα, μάτια, δόντια) και δώσαμε τις δικές μας πιθανές αιτίες θυμού. Με τις δύο άλλες εικόνες, θυμώσαμε πολύ και καταλάβαμε ότι και ο θυμός χρειάζεται τελικά. Αν είχαμε μπροστά μας αυτά τα παιδιά, θα τους "μαθαίναμε τρόπους" ή "θα τους λέγαμε αν τους αρέσει να τους κάνουν και εκείνους άσχημα πράγματα" ή "θα τους λέγαμε ντροπή σας"ή "θα τους χτυπούσα κι εγώ" (Αυτά είναι λίγα από όλα όσα μου είπαν. Πραγματικά εξοργίστηκαν). Ο θυμός μεγάλος ευκαιρία να τον μετρήσουμε, με τι άλλο μα με το θυμόμετρο της τάξης!
αλλά και ατομικά θυμόμετρα , ώστε να μετρούν το θυμό τους και στο σπίτι
Όλα αυτά, έδωσαν την ευκαιρία να πάμε στο επόμενο θέμα: τρόποι αντιμετώπισης του θυμού!
Πραγματικά ακούσαμε πολύ ωραίες ιδέες: Να ανοίξουμε το παράθυρο και να φωνάξουμε δυνατά. Να χτυπήσουμε ένα μαξιλάρι. Να ζωγραφίσουμε. Να τραγουδήσουμε. Να παίξουμε παζλ. Να μετρήσουμε μέχρι το 10. Να πάρουμε βαθιές αναπνοές. Όσα από αυτά μπορούσαμε τα βάλαμε σε ένα καλάθι και τα τοποθετήσαμε στη γωνιά των συναισθημάτων.Μαζί με το φανάρι του θυμού...
Η ανάρτηση μακρόσυρτη και ίσως κουραστική! Δυστυχώς μέσα στη εβδομάδα πολύ τρέξιμο κορίτσια!! Δεν μπορώ να κλείσω όμως χωρίς να αναρτήσω τις καταπληκτικές δραστηριότητες της Ξένιας, που επίσης ασχολήθηκαν με τον θυμό. Ιδού...
Ημέρα του έρωτα σήμερα και κλείνω με ένα παραμύθι από το Περού για τον έρωτα...